Lake Isabella
Blijf op de hoogte en volg Patrick en Marieke
25 Mei 2014 | Verenigde Staten, Lake Isabella
Jeetje wat is het lekker wakker worden met een zonnetje dat via de kiertjes van de gordijnen naar binnen schijnt. Alle buren zijn nog in diepe rust en wij kunnen heerlijk buiten ontbijten. Gezien de komende Memorial Day proberen we een Campground te reserveren, maar dat lukt ons zelf helaas niet. De dame die in the Office staat wil wel even voor ons bellen naar de volgende Campground een aantal uur verderop. Gezien wij alweer (rust daar een vloek op? Hier hadden we een jaar geleden in New York ook last van) problemen hebben met de creditcard kan zij de allerlaatste plek vasthouden tot 4 uur ‘s middags. Nu is de afstand hemelsbreed niet zo ver, maar wij rijden langs Sequoia National Park en Kings Canyon en het zou zonde zijn om daar niet heen te gaan. Dat doen we dan dus ook wel.
Via diverse slingerweggetjes die erg stijl zijn klimmen we langzaam de berg op. Na een tijdje komen we aan bij Sequoia park (vrij vertaald zijn dat oude en gigantische bomen, niet alleen in de hoogte, maar ook in de breedte). We lopen een stukje en bekijken de bomen van dichtbij. Het wordt ons aangeraden om ook Kings Canyon in te rijden, want het schijnt erg mooi te zijn. Wanneer we deze weg nemen, blijkt het 36 mijl heen en ook weer terug te zijn. Daarmee redden we onze gereserveerde plek nooit. Uit angst dat we anders nergens meer terecht kunnen deze nacht draaien we toch om. En proberen niet te denken aan al het moois dat we missen.
Via een werkelijke achtbaan slingeren we de bergen weer uit. Mijn evenwichtsorgaan heeft het moeilijk en ik ben blij als we, na wat lijkt, een urenlange rit weer op een rechte weg rijden. Na de afwisselende natuur van Amerika zien we nu ook de afwisselende economische status van de bevolking. We rijden door prachtige wijken, waar de gigantische voortuinen netjes worden besproeid en bijgehouden door de tuinman. Later volgen de ‘White trash’ woonwijken, waar iedereen net genoeg ruimte heeft om de deur open te doen alvorens bij de buurman binnen te staan. De wegen zijn rechttoe rechtaan en we kunnen flink wat kilometers maken om 4 uur te halen. Als spruitje van de groenteboer zijnde geniet ik van de plantages waar we doorheen rijden. De California oranges komen hier echt vandaan! Van wijngaarden tot citroenen tot perziken en olijven. Ik heb alles live aan de bomen zien groeien.
De tijd begint de dringen, maar de maag rammelt inmiddels ook. We stoppen op een echte truckersplaats om een broodje te eten en maken direct vrienden. Helaas is de vriendschap van korte duur, want wij moeten door! Op de wegenkaart die, ja nog steeds, op mijn schoot ligt lijkt het een kort stuk tot Lake Isabella. Wanneer we de laatste afslag nemen volgt jammer genoeg eenzelfde achtbaan als we eerder hebben gehad, maar nu nog stijler omhoog. Mijn Man de trucker racet ons nieuwe huis door het droge en dorre landschap. De tijd haalt ons in en het meer wil maar niet in zicht komen. Na een lange klim kunnen we eindelijk afdalen en plots begint het verschrikkelijk te stinken. Even een korte twijfel of dit van het landschap komt, of toch misschien onze remmen zijn, maar helaas het laatste. We zetten ons huis langs de kant van de weg en zien overal rook uitkomen. Wat nu?! Gelukkig stopt een aardige dame van de brandweer die zegt dat onze remmen oververhit zijn. Dat wordt zeker een half uur afkoelen tot ze niet meer stinken, want ze heeft meermaals remmen in de fik zien vliegen. Daarna moeten we dan langzaam in de 1e versnelling de berg af, dus dag Campground plaats!
Haar advies nemen we ter harte en met een slakkengangetje zien we eindelijk Isabella Lake. Veel te laat komen we aan bij de Campground en proberen het toch. Halleluja, onze reservering staat nog! We zetten ons huis neer en geven zowel hem, als onszelf, rust. En al barbecueënd bij de ondergaande zon komt onze dag toch nog goed.
Via diverse slingerweggetjes die erg stijl zijn klimmen we langzaam de berg op. Na een tijdje komen we aan bij Sequoia park (vrij vertaald zijn dat oude en gigantische bomen, niet alleen in de hoogte, maar ook in de breedte). We lopen een stukje en bekijken de bomen van dichtbij. Het wordt ons aangeraden om ook Kings Canyon in te rijden, want het schijnt erg mooi te zijn. Wanneer we deze weg nemen, blijkt het 36 mijl heen en ook weer terug te zijn. Daarmee redden we onze gereserveerde plek nooit. Uit angst dat we anders nergens meer terecht kunnen deze nacht draaien we toch om. En proberen niet te denken aan al het moois dat we missen.
Via een werkelijke achtbaan slingeren we de bergen weer uit. Mijn evenwichtsorgaan heeft het moeilijk en ik ben blij als we, na wat lijkt, een urenlange rit weer op een rechte weg rijden. Na de afwisselende natuur van Amerika zien we nu ook de afwisselende economische status van de bevolking. We rijden door prachtige wijken, waar de gigantische voortuinen netjes worden besproeid en bijgehouden door de tuinman. Later volgen de ‘White trash’ woonwijken, waar iedereen net genoeg ruimte heeft om de deur open te doen alvorens bij de buurman binnen te staan. De wegen zijn rechttoe rechtaan en we kunnen flink wat kilometers maken om 4 uur te halen. Als spruitje van de groenteboer zijnde geniet ik van de plantages waar we doorheen rijden. De California oranges komen hier echt vandaan! Van wijngaarden tot citroenen tot perziken en olijven. Ik heb alles live aan de bomen zien groeien.
De tijd begint de dringen, maar de maag rammelt inmiddels ook. We stoppen op een echte truckersplaats om een broodje te eten en maken direct vrienden. Helaas is de vriendschap van korte duur, want wij moeten door! Op de wegenkaart die, ja nog steeds, op mijn schoot ligt lijkt het een kort stuk tot Lake Isabella. Wanneer we de laatste afslag nemen volgt jammer genoeg eenzelfde achtbaan als we eerder hebben gehad, maar nu nog stijler omhoog. Mijn Man de trucker racet ons nieuwe huis door het droge en dorre landschap. De tijd haalt ons in en het meer wil maar niet in zicht komen. Na een lange klim kunnen we eindelijk afdalen en plots begint het verschrikkelijk te stinken. Even een korte twijfel of dit van het landschap komt, of toch misschien onze remmen zijn, maar helaas het laatste. We zetten ons huis langs de kant van de weg en zien overal rook uitkomen. Wat nu?! Gelukkig stopt een aardige dame van de brandweer die zegt dat onze remmen oververhit zijn. Dat wordt zeker een half uur afkoelen tot ze niet meer stinken, want ze heeft meermaals remmen in de fik zien vliegen. Daarna moeten we dan langzaam in de 1e versnelling de berg af, dus dag Campground plaats!
Haar advies nemen we ter harte en met een slakkengangetje zien we eindelijk Isabella Lake. Veel te laat komen we aan bij de Campground en proberen het toch. Halleluja, onze reservering staat nog! We zetten ons huis neer en geven zowel hem, als onszelf, rust. En al barbecueënd bij de ondergaande zon komt onze dag toch nog goed.
-
25 Mei 2014 - 08:10
Uncle Ger (from Holland):
Lieve Truckers,
Jeetje wat 'n dag hebben jullie er op zitten, nou jullie genieten er wel van hoor, trouwens even 'n vraag "kun je niet bij particulieren of in de vrije natuur overnachten?"
Ja dat afkoelen dat hebben jullie zelf ook wel even nodig denk ik ,want de schrik zit er dan goed in natuurlijk.
By the way "spruitje" kan je ook van dat lekkers kopen langs de weg of moet je naar de "buurtsuper".
Even 'n tip van "uncle Ger" niet alleen maar rijden hoor want dat wordt erg vermoeiend en je
bent wel op vakantie, ach ja laat die oude man maar lullen.
We genieten van jullie reisverslagen en zien het volgende weer belangstellend tegemoet.
Lieve groetjes;
Uncle Ger
-
25 Mei 2014 - 09:31
Jullie Vader En Moeder:
Wat smullen wij van jullie avonturen! En wat kun je het toch leuk 'op ons volgers' overbrengen schoondochter.
Doe wel een beetje rustig aan kindjes, het is vakantie hoor! Je hoeft niet alles te zien, ga gewoon nog een keer heen.
Het is zo jammer en herkenbaar dat je adembenemende indrukken op een foto niet tot zijn recht komen. Hebben jullie al geprobeerd om te filmen?
sweet kisses van jullie vader en moeder -
25 Mei 2014 - 10:03
Nikki Mouse:
Vet jaloers ! -
25 Mei 2014 - 12:26
René:
Lieve dochter en schoonzoon,
wat een verhaal, en wat kun je toch heerlijk schrijven.
J e voelt je erbij, of je achter in de auto zit, met gevoel voor detail, ga zo verder. Patrick is een echte trucker in wording zo,
geniet van alles xxx -
25 Mei 2014 - 19:04
Carla Beukers:
Lieve truckers,
Wat een verhaal en wat eng met die rook...Met de vlam in de pijp scheur ik langs de ravijnen in jullie geval! Heerlijk die rondslingerende wegen,kan mij voorstellen dat je daar behoorlijk draaierig van wordt.Maar fijn dat uiteindelijk toch nog alles goed is gekomen en jullie plekje nog vrij was! Wat indrukwekkend wat jullie allemaal zien,teveel om goed in je op te nemen,dus maar veel foto's maken,dan kunnen jullie het thuis allemaal herbeleven!
Wat heb je toch een topper van een kerel dat hij die grote kolos door die bergen weet te sturen,daar kun je op bouwen,zo'n vent! En jij erbij als navigator gaat helemaal goed,zo zie je maar weer,wat een geweldig span jullie zijn!
Wij hebben vandaag een fietstocht gemaakt van 34km.Via Bergen naar Egmond a/d Hoef,naar Alkmaar en terug.Het was bokkoud,hadden net wat dunnere kleding aangetrokken,omdat de voorspellingen zo mooi waren,maar viel dus vies tegen met een koude zuid westen wind en veel bewolking.Maar...we hebben de km er toch weer opzitten.
Ik ga nu douchen,morgen controle bij de huidarts en dan mag ik natuurlijk niet stinken!!! Hahaha...
Lieve schatten,veel plezier maar weer,neem ook op tijd je rust!!!
XXXX Lots of kisses van tante -
25 Mei 2014 - 22:20
Buuf Jolanda:
Hallo vers Bruidspaar
ik heb net even een inhaalslag van jullie belevenissen gemaakt en zit hier te gniffelen om jullie avonturen.
Mariek je kan wel een boek gaan schrijven hierover want ik heb al die tijd achter in jullie huis op wielen gezeten en mee gekeken naar het voorbij zoevende landschap.
ik vind het erg leuk om te lezen dat jullie zo genieten en kijk uit naar jullie volgende avontuur
xxx Buuf en Buum -
26 Mei 2014 - 05:33
Patrick En Marieke Van E:
@ uncle Ger; die zullen er vast zijn, maar ze zijn niet te zien vanaf de doorgaande wegen. De vrije natuur is verboden. Wij hebben een gids waar de meeste Camp Grounds in vermeld staan. En we hebben inderdaad ook heerlijk vers fruit langs de weg gekocht.
@ Ab en Trees; we zien echt heel veel al rijdend. Heb daarvan inderdaad ook een aantal filmpjes gemaakt. Dat zal zeker bijdragen aan de herinneringen.
@ Nick; we know!!
@ aunt Carla; jullie gaan ook door weer en wind met dat racemonster! En jij hebt je eigen kanjer voorop zitten :).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
